Elimizdeki tek değerli şey. Ekip biçebileceğimiz, anılarla doldurabileceğimiz, bir şeyler için harekete geçebileceğimiz en iyi zaman, an, şu an şimdi. Ne öncesi ne sonrası. Şu an varız. Öncesiyle birlikte şu an. Sonrası garanti bile değilken, geçmiş geçmişken niye anın tadını çıkarmayalım ki?
Tamam acılarımız, pes edişlerimiz, bok gibi hissedişlerimiz olabilir ama bu süre kısa bir süre olmalı. Önümüzdeki garantisi olmayan zamanlarımızı, acıyla, kederle, üzüntüyle tüketmek doğru değil. Ağla, bir gün ağla, iki gün ağla, üç gün ağla ama sonra gül. Düş, bir kere, iki kere, milyon kere düş ama kalkmasını bil. Çünkü zaman akıyor. Boşa geçince aleyhimize dolu geçince lehimize akıyor. Kıymetini bilmek gerek.
Ve her şey elbet geçiyor. Dermansız dert olur mu hiç? Zaman az çok her şeyin ilacı. Yeterki iyileşmek iste. İstemezsen zaten iyileşemezsin ama zaman akıyor. Bak üzülüyorsun, üzül ama hayat dinlemiyor seni, kendine gelmeni beklemiyor, devam ediyor. Anda kal, geçmişinle barış, üzülürken gül. İyileşme sürecinde her duyguyu yaşarsın zaten. Anda ol ama anda kal. Hayatının devam ettiğini unutma. Anın değerini bil. Her şey anda güzel. Zaman anda güzel, bir şeyler için geç kalma. Anılar anlarda canlandıkça güzel. Sen anda var oldukça, ana kendini verdikçe, hayata devam ettikçe güzelsin.