Sanat sadece resim, müzik, edebiyat, tarih vs. den ibaret değildir. Ustaca konuşmak da bir sanattır, mutlu yaşamak da. Peki mutlu yaşamın sırrı nedir? Neler gerekir? Uzun bir yazı olacak aslında.
Mutluluk zor gelen bir şeymiş gibi görünür. İnsanoğlu kendini zorlamayı sever sonra o zorluğu başına kendisi sarmamış gibi hayata isyan eder. Hep sahip olmak istediği şeylerle mutlu olacağını düşünür. Oysaki asla doymaz. Elindeki ile yetinmeyi bilse mutlu olacak oysa.
Bir diğer kolaylık ise şu sınırlar. Kaldırın sınırları. Sınırları sınırsızlaştırın. Kimsenin yargıları ile yaşamayın. Kendinizi dinleyin artık. Gerçekten hayat basit, karmaşıklaştıran bizleriz.
Bir diğer durum da şu. Hayat bir ziyafete benzer. Bazı yemekler acıdır, bazıları tuzlu, bazıları tam tadında, bazıları da tatlı. Yani demem o ki kötü durumlar da yaşayabiliriz, kuyunun dibine de düşebiliriz. Göklere de çıkabiliriz. Her düşüşte ayağa kalkmaktır mutluluk. Acıyı bile tebessümle karşılayabilmektir. Her uçuşun da inişi olabileceğini bilmektir. Ama her şeyin geçeceğinin farkındadır. Mutlu olabilmek her şeye rağmen dik durmaktır.
Şükretmektir mutluluk. Her zaman daha iyisi ve daha kötüsü olabilir her şeyin. Her halimize şükretmek gerekir. Mutlu olmak, yetinmek. Bazen hayal kurmaktır. Ama öyle havada kalacak şekilde değil. Planlayıp, hedefleyip gerçekleştirecek hayaller kurmaktır.
Yeri gelince bırakabilmektir mutluluk. Geçmişi, bir ilişkiyi, kini, nefreti... Seni tüketen her şeyi bırakabilmektir. Ama en çok sendedir. Kişinin kendisindedir mutluluk. Kendini görmeyi bilendir mutlu.
Dengede saklıdır bazen de mutluluk. Dengeyle yaşamakta. Duyguları kabullenmektir. Kendinle barışmaktır. Basittir mutluluk. Yeterki mutlu olmak iste.
O zaten seninle.