Gün geçtikçe yeni şeyler ortaya çıkıyor Her şey gelişiyor. Dünya görüşleri, teknoloji, her şey... Biz insanlara ise gelişmelere ayak uydurmak, onları yarara çevirmek düşüyor. Ama genelde gelişmelere kapalı bir kesim var. Öğrenmeye kapalı. Eskilerle yaşayan ve sadece eskilerle yaşanabileceğini sanan bir kesim.
İnsan yaşadığı dönemin öğrencisidir. Öğrenmek bu nedenle yaşam boyunca bitmeden, kesintiye uğramadan devam eden bir süreç. Evet geleneklerimiz var. Biz onları unutun demiyoruz. Gelişmek unutmak değildir. Sahip çıkın onlara. Ama gelişmeye de açık olun. Yoksa kurur, geriler, yok oluruz. Geçmiş zamanın esiri oluruz. Yeni zamana ise yabancı.
Herkes diyor: "Prensiplerim var, bu onlara ters." vs. vs. Ulan öğrenmeyi, gelişmeyi sevmeden prensip sahibi mi olunur? Olsan olsan kendi hayatının zorbası olursun. Çünkü gelişmeye kapalı cahillikten gelen prensip zorbalık doğurur. Bir kesim var: "el alem ne der" diye durur, sınır koyar kendine. Ya hu boş versene. Ananın karnından el alemle mi doğdun? Mezara el alem ile mi gideceksin? Ki insanlar konuşacak bir şeyi de her zaman bulur. Hep bulur. Boş ver konuşsun. Hele en tehlikeli kesim de gelişimi engellemeye çalışan tayfa. Anladık sen kapalısın gelişmeye. Ne diye başkalarının yoluna taş koyarsın gafil insan. Saygı göstermek zorundasın. Ki kendileri de genelde saygı beklerler. Kusura bakmasınlar. Saygı göstermeden saygı kazanılmaz.
Konfüçyüs şöyle demiş: "Ya bir yol bul, ya bir yol ol, ya da yoldan çekil.". Aynen öyle kardeşim. Ya yardımcı ol, ya sessiz kal. Ama köstek olma. Takıl kendi halinde.
'Bizden geçti' diyerek kendinizi esirleştirmeyin. 'El alem'i görmezden gelin. Engelleri aşın. Gelişin.
Her şeye inat. Gelişin ve güzel değişin. Korkmayın.
Yazımı beğenirseniz çok sevinirim. Okuduğunuz için teşekkürler.