Euripides " insan endişeden yaratılmıştır" der. Gerçekten de mayamız da olan bir şeydir endişe. Her koşulda kendini gösterebilir. Günümüz şartlarında örnek verecek olursak; gelecek kaygısı, geçim sıkıntısı, yolda yürürken bir caniye kurban olma korkusu ve benzeri şeylerin hepsi endişeye mahal olabilir.
Endişelenmek gayet normal bir şeydir. Asıl insanın hiç endişelenmemiz tuhaftır. Gelelim bu durumun yanlış yerine. Endişelenmek normaldir evet ama durduk yere kendimize kuruntu yapmak, evhamlanmak yanlıştır. Hayattan koparır insanı. Korkulara hapseder. Yapılması gereken nedir peki? "Hayırlısı" diyerek adımlar atmak, yersiz düşüncelere kapılmamak ve her anımıza şükretmek.
Endişe kontrolden çıktığı zaman bir canavara dönüşür. Hastalıkları beraberinde getirir. Anksiyete, egzama ve benzeri hem bedensel hem de ruhsal rahatsızlıklara sebep olabiliyor fazla endişe. Hep dediğim bir şeydir, denge hayatımızın her anında olmalıdır. Neden mi? Fazlası zararlıdır her şeyin. Endişenin de azı başarı bile getirirken fazlasın hastalık getirmesi dengeyi sağlayamamaktan dolayı ortaya çıkar.
Peki endişenin yararlı olduğu anı nasıl anlarız? Endişe, sizi ciddi meselelere yöneltip endişeden daha güçlü çıkmanıza sevk ediyorsa, bu miktar yararlıdır. Olması gereken miktar budur. Ama tüm gücünüzü tüketip, işin içinden çıkmamanıza neden oluyorsa, işte bu miktar zararlıdır. Kişinin çöküşünü hazırlar. Bu nedenle hayatınızın her anında dengeyi sağlayın.
Bu yazımda değineceklerim bu kadar. Umarım hayatınızda ki yersiz endişelerden kurtulacağınız günler gelir. Kendinize iyi bakın. Yazımı beğenirseniz sevinirim.