Hiç soruyor musunuz kendinize "ben nasıl biriyim" diye? Ya da oturup başkalarında kusur aramak yerine kendi kusurlarınızı düzeltmeye çalışıyor musunuz? Siz doğru musunuz ki başkalarını yanlışlıyorsunuz?
Severiz biz kusur aramayı, ayıplamayı, dedikodu yapmayı. Sonra da "neden mutlu olamıyoruz" diye yakınıp dururuz. Ya da başkası bizde kusur arayınca sinirleniriz. Peki, neden kendimize yapılınca hoşlanmadığımız bir şeyleri başkalarına zevk alarak yapıyoruz ki?
Sonra, zaman zaman karşımızdakilere sorarız "nasıl biriyim ben" diye. Alacağımız cevaplar ne kadar doğrudur tartışılır. Ama kişinin kendini tanıması başkasının cevaplarına değil kendi cevaplarına bağlıdır. Tercihlerindir, düşüncelerindir, hareketlerindir nasıl biri olduğun. Seni sen yapan tüm her şeyinle sensin, senin düşüncelerin. Başkalarının cevapları değil.
Genelde cevap olarak "iyi birisin" sözlerini duymayı isteriz. Bunu bekleriz. Peki duyacağımız cevap ne kadar doğru? Ya da hak ediyor muyuz? Veya eleştiriye, dürüst eleştiriye açık mıyız? Ya da iyi biri misin sen? Hareketlerin iyi olabilir evet ama o harekete sevk eden düşüncen iyi mi? Yani iyi olmak için mi iyisin yoksa çıkarların için mi? Tüm bu soruların cevapları yine kişinin kendisinde gizlidir.
Sonuç olarak sen düşüncelerinden ibaretsin. Düşüncelerin kişiliğindir. Yeterki iyi, mutlu olmak iste. Çıkarın için iyi görünme kimseye. Hayatın dürüstlük yolunda geçsin. Umarım her şey gönlünüzce olur. Yazımı beğenirseniz sevinirim.