Tahammül nedir? Sabretmek mi? Sanmıyorum. Evet ikisi de bize ait durumlar. Çoğu kişi bu durumları aynı anlamda sanar. Bu nedenle de doğru yerlerinde kullanmazlar aslında. İnce bir çizgi var ikisinin arasında. Bunlara değineceğim biraz. Belki de şimdiye kadar okuyacak olduğunuz uzun yazılarımdan biri olacak.
Sabretmek kişiyi güçlendirir. Kişiyi yüceltir. Sabreden kişi kendinin farkındadır. Değerinin farkındadır. Kendine yetebileceğinin farkındadır. Bir hedefi vardır sabredenin. O yolda ilerler. Her zorluğu aşmak için çabalar. Düşse de kalkar. Niyetinin yolcusudur sabreden. Kararsızlığa, belirsizliğe düştüğünde de bu durumu sakince karşılar ve yine sabreder. Geçeceğini bilir.
Ama tahammül bambaşka bir olay. Bambaşka bir dünya. Kurban yerine koyar kişiyi. Sanki bağımlıymışız gibi hissettirir. Karşı çıkarsak korkutucu şeyler yaşayacakmışız gibi hissettirir. Bizi bağlar. Ve kendimiz olmamızı engeller. Değersizlik hissi ile tahammül etmeyi seçer kişi. En büyük yanlışı burada yapar. Kendisinin değersiz olduğunu hissetmekle.
Yani demem o ki tahammül kişiyi köleleştirir, esirleştirirken; sabır yüceltir. Beklemek yerine göre sabır ya da tahammüldür. Tahammüle girdiği anda olaya el atın. Hatta girmesini beklemeden sezdiğiniz anda. Uzaklaşın oradan. Sizi aşağıya çekecek şeyden uzaklaşın. Bunun mümkün olmadığı durumlarda uygun bir strateji belirleyip, mümkün hale getirdiğinizde, stratejiyi uygulama anınızdan sonuca kadar olan evrede sabır yardımcınız olur. Sizi değersizleştiren şeylerden kaçmayın. Silin. Silmek için strateji gerekiyorsa sabırla stratejinizi yönetin.