Yaşama can veren, verdiği canları üzerinde besleyen, büyüten ve sonrasın tüm canların son durağı olandır toprak. Her canlı için ana besin kaynağıdır. Tanrının en büyük mucizesi insanın temelidir. Çoğaltandır. Çoğalttıkça bereketlenip çoğalandır. Canlının, cansızın, ölünün, dirinin kucak açanıdır. Boşuna demezler ona ‘toprak ana’ diye. Hayatın annesidir o. Bir anne gibi besler, korur, kollar, sakınır her şeyi. Victor Hugo der ki: ¨Hepimizin bir annesi vardır; toprak.¨. Ama biz insanlar, doğru insan olmayı beceremedikçe kaybediyoruz annemizi.
Efsanelerin eşsiz yapı taşıdır. Kutsaldır. Kutsal kılınandır toprak. Gelmiş geçmiş efsanelerde, mitolojide ve dinlerde insanın topraktan yaratıldığına inanılır. Bu inancı taşıyorken ne yazık ki yine en çok zararı insandan alır.
Uğruna canlar verilir, kanlar dökülür. Savaşlar yapılır, gerektiğinde anlaşmalar, ateşkesler imzalanandır. Doğumdan ölüme kadar insana yaren olan, dost olan, yakını olandır. Duvarların kerpici, çatıların ana malzemesi, eşyaların temeli, ölünün mezarı, yaşayanın evidir. Her anın parçası, ana elementidir. İnsan toprakta çalışır, topraktan beslenir, toprakla büyür, toprakta ölürken yeri gelir toprağına ihanet eder, zarar verir. İnsan nankördür, bencildir.
Neden bu bencillik? Neden bu nankörlük? Neden sahip çıkmıyoruz annemize? Neden kirletiyoruz, hor görüyoruz, israf ediyoruz. Yapan biziz. Evet hepimiziz. Yapmıyorum deme. Yapanı görüp susuyorsun işte. Sen de ortaksın bu işe. Dur demeli artık bu gidişe.
Toprağın düşü bahardır, karabaşını kıştır. Bu böyle gelmiş böyle gidecek bir gerçektir. Bahar yeniden doğuştur toprak için. Kışlar ise serttir. Mevlana’da şöyle der: ¨Haktan bahar fermanı gelmedikçe, toprak sırrını açmaz.¨. Toprağın sırları vardır ve vakti de bahardır. Ağaçlar yeşerir, çiçekler açar, meyveler, sebzeler büyür, olgunlaşır. Çiftçi çalışır. İnsanlara ulaşır nimetler ve insanlar doyar, büyür, çoğalır.
Çiftçiler de kutsaldır benim gözümde. Korur, işler, biçer toprağı. Eker tohumları ve bırakır Hakk’ın hikmetine. Askerler de kutsaldır. Kan verirler toprak üzerine. Canları pahasına korurlar kutsallığı.
Şiirler yazılandır toprak. Aşıkların, ozanların yoldaşıdır. Ama kutsal sayıldığı kadar ayaklar altında çiğnenendir aynı zamanda. İçinde şehitleri barındırandır. Ölüleri koruyandır. Kutsaldır. Korunmalıdır. Kirletilmemeli ve temiz tutulmalıdır. Dur diyelim bu nankörlüğe. Toprağın sesi olursak toprak da bizim umudumuz olur vesselam. Ve unutma ki Orhan Kemal’in dediği gibi; ¨İstediğin kadar büyük ol, geldiğin yer toprak, gideceğin yer gene toprak.¨.
Beğenmeyi unutmayın. Mutlu günleriniz olsun.🕊🧡